Jest to metoda fizjoterapeutyczna opracowana przez fizjoterapeutów: Freddyego M. Kaltenborna oraz Olafa Evjentha. Ortopedyczna metoda zajmująca się dysfunkcjami w układzie kostnym oraz mięśniowym, bazująca na zmniejszeniu bólu, poprawie ruchomości w stawach i technikach zmniejaszająych ruchomość. Metoda ta umożliwia rzetelną ocene stanu ogólnego pacjenta (ocena biomechaniczna i funkcjonalna) oraz wdrożenie leczenia przy użyciu technik trakcji, mobilizacji, manipulacji stawów,mobilizacji tkanek miękkich, mobilizacji tkanki nerwowej. Wykazuje bardzo wysoką skuteczność w diagnozowaniu i leczeniu pacjentów z bólami i dysfunkcjami kręgosłupa i stawów obwodowych.

Jest to mechaniczne diagnozowanie i terapia (MDT) bazuje na wiedzy z zakresu anatomii, biomechanikii i neurologii. Metoda oparta jest na licznych dowodach naukowych, należy do medycyny wiarygodnej i jest stosowana na całym świecie. Głównym atutem metody jest precyzyjna diagnostyka pacjenta, która gwarantuje wdrożenie właściwiej procedury terapeutycznej, edukacji pod kątem profilaktyki nawrotów i prowadzenia autoterapii domowej. Indywidualnie dobrane ćwiczenia pozwalają pacjentowi zwalczyć źródło bólu, co zapewnia wysoką skuteczność leczenia. Wykazuje bardzo wysoką skuteczność w diagnozowaniu i leczeniu pacjentów z bólami i dysfunkcjami kręgosłupa.

Koncepcja stworzona przez Briana Mulligana z Nowej Zelandii jest specjalistyczną metodą diagnostyczno–terapeutyczną, łączącą w sobie wiele różnorodnych technik. Zasady stosowane w tym podejściu są nieustannie udoskonalane wraz z postępem medycyny, dzięki czemu terapeuci mogą stale podnosić efektywność zabiegów i jednocześnie ograniczać uczucie dyskomfortu pacjentów. Bezbolesność terapii zapewnia komfort zarówno u pacjenta, jak i terapeuty. Integracja technik terapeutycznych z ruchem daje możliwość stosowania metody również u osób leczonych ambulatoryjnie oraz przebywających na oddziałach szpitalnych. Pacjent jest aktywnym uczestnikiem terapii, posiada niezbędne informacje dotyczące sposobu gwarantującego bezpieczne wykonywanie czynności dnia codziennego, a także sposobów postępowania w okresie zaostrzenia choroby. Metoda Mulligana daje świetne efekty w pracy z pacjentami z dysfunkcjami w obrębie stawów kręgosłupa, stawów obwodowych, z chorobą krążka międzykręgowego, chronicznymi stanami bólowymi narządu ruchu i innymi.

• Kinesiotaping:

  Metoda terapeutyczna polegająca na oklejaniu wybranych fragmentów ciała plastrami o specjalnej strukturze, jest jedną z metod plastrowania. Została opracowana i spopularyzowana na początku lat osiemdziesiątych przez Japończyka dr. Kenzo Kase. Wykorzystuje się w niej specjalnie wytworzony plaster: Kinesio Tex Gold. Jest to plaster nie ograniczający ruchów, rozciągający się tylko na długość, o ciężarze i grubości zbliżonych do parametrów skóry, odporny na działanie wody i umożliwiający przepływ powietrza dzięki falowemu utkaniu. Kinesiotaping jest terapią wspomagającą leczenie wielu schorzeń. Jest na tyle uniwersalna, że można ją stosować jako fizjoterapię sportową (wyczynową i amatorską), sposób na uśmierzanie bólu (m.in. w czasie ciąży), w przypadkach leczenia kontuzji stawów i mięśni, drenażu limfatycznym czy terapiach pooperacyjnych (gojenie ran, redukcje obrzęków i poprawa wchłaniania się blizn oraz zwłóknień). Metodę tę można z powodzeniem stosować również jako zabiegi towarzyszące leczeniu zaburzeń neurologicznych, ortopedycznych, ginekologicznych oraz pediatrycznych. Z doświadczeń fizjoterapeutów wynika, że plastrowanie dynamiczne wspomaga także korekcję postawy.

• Terapia punktów spustowych:

  Jest techniką która wykorzystuje różne formy ucisku i ruchów w różnych kierunkach we wrażliwych miejscach w tkance mięśniowej. Celem terapii jest uwolnienie się od bólu i poprawa zaburzonych wzorców ruchowych. Terapia punktów spustowych czasem jest też nazywana terapią mięśniowo - powięziową. Całą koncepcję opracowała dr Janet Travell pochodząca ze Stanów Zjednoczonych w latach 40 tamtego stulecia. Janet Travell nazywa punktem spustowym wrażliwe miejsca w mięśniach o wzmożonym napięciu, które są bolesne pod wpływem ucisku i powodują ból promieniujący oraz inne objawy w obszarach ciała odległych od miejsca drażnienia. Ból z promieniowaniem z danych punktów spustowych często przypomina topografię bólu rwy kulszowej lub dyskopatii.

Istnieje wiele rodzajów masażu, wszystkie jednak polegają na stosowaniu systematycznych technik rozcierania, głaskania, uciskania, ugniatania lub mocnego oklepywania skóry, mięśni lub stawów.

Masaż leczniczy

Zalecany jest przede wszystkim w bólach kręgosłupa wynikających z wad postawy, siedzącym trybem życia, zmianami zwyrodnieniowymi, jak również jego przeciążeniami. Polecany jest przy wszelkiego rodzaju napięciach mięśniowych i usztywnieniach spowodowanych m.in. przewlekłym stresem. Uwzględniany jest ponadto jako niezbędny element terapii po złamaniach, skręceniach, zwichnięciach (zmniejsza ból, obrzęk, przyspiesza wchłanianie wysięków, poprawia ukrwienie i odżywienie tkanek miękkich wokół stawu oraz likwiduje przykurcze), przy uszkodzeniach mięśni i ścięgien (likwiduje wysięk zapalny, zapobiega zrostom w obrębie mięśni oraz ograniczeniom ruchomości w stawie) czy po uszkodzeniach nerwu obwodowego (usuwa obrzęki, zapobiega przykurczom, usprawnia mięśnie, przyspiesza regeneracje nerwu). Zalecany jest również osobom przewlekle leżącym w celu zapobiegnięcia powstawania przykurczów i usprawnienia krążenia krwi, które jednocześnie zmniejszy ryzyko tworzenia się, trudnych do leczenia odleżyn.

Masaż klasyczny

Jest zaliczany jest do grupy masaży suchych, o działaniu leczniczym, wykonywany ręcznie. Scharakteryzować go można jako metodę leczenia fizykalnego zewnętrznych i wewnętrznych objawów chorobowych, a w wielu przypadkach przyczyn chorobowych. Masaż klasyczny polega na mechanicznym drażnieniu tkanek, wywiera wpływ bezpośredni i pośredni na organizm. Składa się z wielu ruchów, chwytów i opracowań (głaskanie, rozcierania, ugniatania, oklepywania, wibracje, roztrząsania, wałkowania), których celem jest nie tylko leczenie, lecz także zapobieganie wielu chorobom.

Wskazania do stosowania masażu klasycznego:

• Choroby układu krążenia (przewlekła niewydolność krążenia obwodowego, obniżone ciśnienie krwi, otłuszczenia serca nieznacznego stopnia)
• Choroby układu oddechowego (stany po zapaleniu płuc, opłucnej i oskrzeli, rozedma płuc, stany po zabiegach torakochirurgicznych)
• Zaburzenia funkcji mięśni poprzecznie prążkowanych (zaniki mięśniowe, przewlekłe stany zapalne mięśni, zmiażdżenia mięśni, zerwania włókien mięśniowych)
• Choroby nerwów obwodowych (rwa kulszowa, przewlekłe zapalenia nerwów, nerwobóle)
• Choroby narządu ruchu (stłuczenia, skręcenia, zmiany przeciążeniowe, stany po załamaniach)
• Choroby reumatyczne (wszelkie postacie gośćca, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa oraz tkanek miękkich)

Masaż segmentarny

Coraz częściej wspomaga się masaż klasyczny elementami masażu segmentarnego, który podobnie jak masaż klasyczny należy do grupy masaży wykonywanych na sucho, rękami masażysty. Masaż segmentarny jest zabiegiem leczniczym. Składa się z szeregu chwytów i opracowań, których ściśle określona technika i kolejność wykonywania, przy uwzględnieniu zasad dawkowania, pozwala na wykrywanie i usuwanie zmian chorobowych na drodze odruchowej. W odróżnieniu od masażu klasycznego, masaż segmentarny znajduje szczególne zastosowanie w leczeniu chorób narządów wewnętrznych.

Wskazania do stosowania masażu segmentarnego:

• Czynnościowe i przewlekłe choroby narządów wewnętrznych
• Zaburzenia krążenia
• Czynnościowe, zwyrodnieniowe i przewlekłe choroby kręgosłupa, stawów i tkanek miękkich
• Stany pourazowe
• Zaburzenia wegetatywnego układu nerwowego
• Zaburzenia w funkcjonowaniu gruczołów wewnątrzwydzielniczych

Drenaż limfatyczny - terapia przeciwobrzękowa

Manualny drenaż limfatyczny jest jedną z metod leczenia fizykalnego. Polega na mechanicznym przepychaniu chłonki w układzie naczyń chłonnych i węzłów chłonnych, wspomagane bandażowaniem i gimnastyką udrażniającą. Zastosowanie odpowiednich technik pozwala na usprawnienie limfy, przeciwdziałając powstawaniu chorób wywołanych jej zastojem, jak również na likwidowanie obrzęków zastoinowych, zapalnych i chłonnych. Pozwala także na usprawnienie przepływu limfy po przebytych chorobach zakaźnych i nowotworowych, przyśpieszając powrót do zdrowia.
Obecnie drenaż limfatyczny jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów masażu, nie tylko w celach kosmetyczno-profilaktycznych, ale przede wszystkim w kompleksowej terapii udrażniającej po amputacjach i resekcjach.

Wskazania do stosowania drenażu limfatycznego:

• Obrzęki pourazowe
• Obrzęki po zejściu stanu zapalnego
• Obrzęki w przebiegu chorób reumatycznych
• Obrzęki limfatyczne i powiększenie węzłów chłonnych po chorobach zakaźnych
• Obrzęki po mastektomii
• Zaburzenia odpływu chłonki

Mobilizacja blizn

Blizna powstaje w procesie gojenia się rany. Zastępuje ona tkankę, która uległa uszkodzeniu wskutek urazu lub choroby. Blizna jest tkanką z dużą zawartością włókien kolagenowych jednak nie posiadających właściwości tkanki pierwotnej. Pozbawiona jest również gruczołów oraz komórek barwnikowych. Kształt i charakter blizny zależy od rodzaju uszkodzenia, okolicy ciała oraz osobniczej skłonności. Blizny nie unikniemy. Jeśli przydarzył nam się uraz lub musieliśmy poddać się operacji to główną rzeczą o jaką możemy zadbać jest to, aby blizna goiła się prawidłowo i bez powikłań. Nadrzędną i konieczną rzeczą jaką powinniśmy robić od pierwszych dni jej powstawania jest mobilizacja. Poruszanie tkanek otaczających gojącą się ranę zapobiega ich sklejaniu się i przerastaniu oraz przeciwdziała tworzeniu się zrostów głębokich. Odpowiednio dobrane chwyty pozwalają również na możliwość uruchomienia oraz zmiękczenia powstałej blizny.

Masaż kontralateralny

Zaliczany jest do masażu leczniczego, wykonywany na kończynie zdrowej w stosunku do kończyny chorej. Masaż tego typu stosuje się przede wszystkim w sytuacji kiedy nie ma możliwości stosowania masażu na kończynie chorej, w wyniku zaistniałych przeciwwskazań (np.: stany zapalne, oparzenia, rozległe rany, opatrunek gipsowy, zmiany dermatologiczne). Masaż kontralateralny dzięki oddziaływaniu na kończynę zdrową mobilizuje przepływ krwi i zwiększa ilość bodźców nerwowych dzięki pośrednictwu skrzyżowań naczyniowo-ruchowych odruchów fizjologicznych na stronie przeciwnej w około 30%. Ważną cechą tego typu masażu jest przeprowadzanie go z użyciem dużej siły, często nawet na granicy bólu, wykorzystując przy tym techniki masażu klasycznego. Efektem stosowania tego typu masażu jest przyspieszenie zrostu kostnego nawet o 2 tygodnie, dzięki czemu możemy zapobiegać zmianom , tak charakterystycznym dla długotrwałego unieruchomienia kończyn.