Podstawowym celem metody jest praca nad utraconą funkcją. Koncepcja ta
zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii
silne i zdrowe regiony ciała. Umożliwia to pełne wykorzystanie rezerw
tkwiących w organizmie, motywuje do dalszego działania, a co najważniejsze
zapewnia bezbolesną pracę, bez traumatyzujących psychicznie i fizycznie
doznań. Opierając się na budowie anatomicznej człowieka PNF proponuje ruchy
naturalne, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia
codziennego. Ruchy te prowadzone są wzdłuż skośnych ( diagonalnych ) – osi
ruchu, które ze względu na swój przebieg stwarzają możliwość zaktywizowania
największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego.
PNF wiele uwagi poświęca także kontroli motorycznej pacjenta, czyli
interakcjom między stabilnością i mobilnością jego ciała, ze szczególnym
uwzględnieniem pracy ekscentrycznej mięśni w warunkach grawitacji.
Korzyści z pracy w Koncepcji PNF to :
metoda przyjazna dla pacjenta – oparta na bezbolesnej pracy,
wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętności chorego do ułatwiania
reedukacji utraconych funkcji,
wysoki poziom bezpieczeństwa terapii wynikający z integracji zabiegu z
diagnostyką,
możliwość pracy z chorym na każdym poziomie dysfunkcji –
zabezpieczenie terapią wszelkich funkcji od ruchowych do
wegetatywnych,
wysoki poziom edukacji pacjenta, oparty na współuczestnictwie w
planowaniu terapii oraz kontynuacji ćwiczeń w formie programu
domowego,
niewielki wymagania sprzętowe,
duża efektywność prowadzonej terapii, wynikająca z dokładnej analizy
problemu i ukierunkowanych oddziaływań.